Wycinki w cennych lasach

Szczególnym zagrożeniem dla przyrody jest prowadzenie wycinek w lasach naturalnych, takich jak Puszcza Karpacka czy Puszcza Białowieska. To jedne z niewielu lasów w Europie, które jak dotychczas w dużym stopniu oparły się działalności człowieka, a których obecny stan jest przede wszystkim skutkiem naturalnie zachodzących procesów przyrodniczych.

Występująca w nich duża ilość martwego drewna, obecność drzew w różnym wieku i różnych gatunków czy trwająca tysiące lat ciągłość lasu na tym samym obszarze przyczyniają się do niespotykanej w innych miejscach różnorodności biologicznej. W związku z tym często są one jednymi z ostatnich ostoi wielu rzadkich i zagrożonych wymarciem gatunków, które nie znajdują sprzyjających warunków do życia w przekształconych przez człowieka lasach gospodarczych.

Przykładami takich organizmów związanych z rozkładającym się drewnem są m.in. chrząszcze saproksyliczne, będące wskaźnikami lasów naturalnych mszaki i porosty, czy żyjące jedynie w starych lasach gatunki ptaków. Prowadzenie wycinek w takich lasach ingeruje w naturalne procesy, zmieniając panujące w nich specyficzne warunki, np. zmniejszając zasób martwego drewna, a co za tym idzie zagrażając przetrwaniu żyjących tam rzadkich gatunków. Co więcej, wycinki prowadzą do natychmiastowego uwolnienia skumulowanego w starych, naturalnych lasach przez setki lat węgla, przyczyniając się tym samym do przyspieszenia ocieplania się klimatu.