Samowola Lasów Państwowych
Zdecydowana większość lasów w Polsce (75%) to lasy publiczne zarządzane przez Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe. Dlatego też w podejmowaniu decyzji o tym jak są one gospodarowane powinien być uwzględniany głos społeczeństwa. Mieszkańcy Polski opowiadają się za zmniejszeniem wycinek i powiększeniem powierzchni obszarów chronionych. 75% badanych (IPSOS, 2021) uważa, że powinno się ograniczyć obszar, na którym w Polsce wycinane są drzewa a 84% popiera ideę powiększenia Białowieskiego Parku Narodowego.
Podpisane przez Polskę umowy międzynarodowe (m.in. Konwencja z Aarhus), zobowiązują władze państwowe do zapewnienia społeczeństwu udziału we współdecydowaniu o losie środowiska naturalnego, a więc również lasów. Tymczasem funkcjonujące w naszym kraju prawo i praktyka jego stosowania odbierają obywatelkom i obywatelom możliwości udziału w podejmowaniu decyzji, dotyczących gospodarki leśnej. Jedyną możliwością uczestniczenia w zarządzaniu lasami publicznymi, jaką daje się w Polsce stronie społecznej, jest udział w organizowanych raz na 10 lat konsultacjach społecznych planów urządzania lasu (dokumentów określających sposób prowadzenia gospodarki leśnej w lasach zarządzanych przez LP). Jednak składane w ich toku uwagi strony społecznej są nagminnie ignorowane a plany zatwierdzane są nawet mimo negatywnych opinii regionalnych dyrekcji ochrony środowiska. Ponadto, nie ma możliwości zaskarżenia w sądzie decyzji ministra zatwierdzających te plany, co stoi w sprzeczności z zapisami ratyfikowanej przez Polskę Konwencji z Aarhus i prawa środowiskowego UE.
Komisja Europejska zdecydowała się skierować w tej sprawie skargę przeciwko Polsce do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Nawet jeśli trybunał zobowiąże Polskę do zapewnienia społeczeństwu możliwości zaskarżania planów urządzenia lasu, nie rozwiąże to problemu braku nadzoru nad działalnością Lasów Państwowych. Powszechnie bowiem stosowaną przez tę instytucję praktyką jest prowadzenie wycinek mimo braku zatwierdzonego planu urządzenia lasu (w ten sposób zarządza się nawet 10% polskich lasów) Uniemożliwia to społeczną kontrolę nad gospodarką leśną w publicznych lasach.
